ΕΙΡΗΝΗ ΞΙΚΑΛΑΚΗ

Όπως όλοι μας, προέρχομαι από τη μακρινή χώρα του ‘Δεν υπάρχω’ (∞ ?;?), συγκρούστηκα κάποτε με το ‘Κάτι τις’ (9-7-1990) και να ‘μαι ‘Αέναη’ στο σήμερα εν έτη 2015.

Μ’ αρέσει να γράφω από πολύ μικρή ότι άκουγα από στίχους τραγουδιών ή ότι μου έκανε εντύπωση από κινηματογραφικές ταινίες. Σιγά-σιγά πέρασε ο καιρός και μου άρεσε πιο πολύ να γράφω φανταστικές ιστορίες.

Το καλλιέργησα αυτό το ταλέντο μου -και πολύ μου αρέσει τελικά- όπως μ’ αρέσει να καλλιεργώ διάφορα ζαρζαβατικά στον κήπο του σπιτιού μου. Ο κήπος μου έχει πολλές τριανταφυλλιές επίσης και πολλές νεράιδες.

Έχω ένα μικρότερο αδερφό που το ‘παίζει’ μεγαλύτερος κι ένα σκύλο, τον ‘Μπούφλα’, που νομίζει ότι είναι πρόβατο. Στον ελεύθερό μου χρόνο κάνω ότι μου κατέβει στο κεφάλι. Μου αρέσει να σκίζω περιτυλίγματα δώρων και να σκάω τις φούσκες από τις ζελατίνες των ‘εύθραυστων’ αντικειμένων. Ακόμα τρελαίνομαι να παρακολουθώ το γρασίδι να μεγαλώνει και τη μπογιά να στεγνώνει στον τοίχο. Γενικά μου αρέσουν πολλά πράγματα… δεν υπάρχει κάτι που να μην μου αρέσει, γιατί είμαι σίγουρη ότι όλοι και όλα υπηρετούν ένα στόχο.

Όταν θυμώνω τρώω συνέχεια για να μη λέω κακίες.

Όταν είμαι στεναχωρημένη δεν τρώω τίποτα και μοιάζω με καταθλιπτική.

Όταν είμαι χαρούμενη μοιάζω με UFO εν πτήση.

Όταν τελειώσω το πανεπιστήμιο, εάν τελικά δεν με πάρει η ΝΑΣΑ, θα ήθελα να μπω στο Α.Σ.Ε.Π. (Ανώτατη Σχολή Εκπαιδευτών Πόκεμον) ή να γίνω η Βασίλισσα των Κροκανθρώπων. Ευχαριστώ!.